Ένα ταξίδι στο παρελθόν, τότε που το «οτομοτρίς» μετέφερε τους Αγρινιώτες στη Σταμνά για τα καλοκαιρινά τους μπάνια.

Ο ήλιος ψήλωσε κάνα δυό οργιές πάνω απ’ τον παλιό τον Αϊξτόφορο και στο σταθμό του τραίνου λίγο έξω από το κέντρο του Αγρινίου, γίνεται πανζουρλισμός. Είναι Κυριακή και στη πόλη έχουν μείνει μόνο όσων ο καπνός ωρίμασε και «καίγεται» η έχουν σοβαρότατο λόγο για να μείνουν.

Μεγάλες κυρίες με τα «καλά τους» και τις ψάθινες μεγάλες τσάντες, μανάδες με τα παιδιά στην αγκαλιά, τσούρμο από παιδιά που τρέχουνε αλαλιασμένα, και νεαρές κοπέλες με ψαθάκια που συζητάνε χαμηλόφωνα, και όλο ρίχνουν πονηρές ματιές σε αγόρια μαυρισμένα απ’ τη δουλειά, κι ωραία σαν τα κρύα τα νερά.

Ένα πολύβουο ανθρώπινο μελίσσι, που ταξιδεύει για μπάνιο στην πιο κοντινή παραλία κάτω στη Σταμνά. Κόβουνε εισιτήριο στο σταθμάρχη με το μπλε κασκέτο, παίρνουν το κίτρινο μικρό σκληρό χαρτάκι στα χέρια τους, που στη διαδρομή θα το τρυπήσει ο ελεγκτής με το ειδικό εργαλείο του, και είναι έτοιμοι να επιβιβαστούν στο οτομοτρίς γραμμής Αγρίνιο – Κρυονέρι.

Ένα Αγρινιώτικο Κυριακάτικο πρωινό της δεκαετίας του 60, την ώρα που ο ήλιος αρχίζει να «τσιγαρίζει» τα καπνά στις λιάστρες, και τα κεραμίδια στις στέγες των σπιτιών. Την Κυριακή το οτομοτρίς ήταν διπλό, και υπήρχαν περισσότερα δρομολόγια, γιατί ο κόσμος ήτανε πολύς.

Και όταν ξεκινάει οι εικόνες αλλάζουν από το παράθυρό του, σαν τις ασπρόμαυρες εικόνες του σινεμά, στο θερινό Ελληνίς το βράδυ. Κάνει στάσεις στη μέση του πουθενά στον κάμπο, σφυρίζει όταν φτάνει στους σταθμούς κοντά, κι είναι γεμάτο από ζωή και από χαμόγελα. -Βγάλτε το σκασμό, μας ζαλίσατε το κεφάλι.

Οι συνήθεις παρατηρήσεις των ηλικιωμένων γυναικών. – Για μπάνιο πάμε ρε Θειά, μουγκοί θα είμαστε. Καμιά φορά κάποιο αεροπλάνο προσγειώνεται εκεί στο ύψος του αεροδρομίου στο Δοκίμι, την ώρα που το οτομοτρίς βρίσκεται ακριβώς εκεί, και ασυναίσθητα σκύβουνε όλοι τα κεφάλια. Και το δρομολόγιο συνεχίζεται. Δοκίμι- Πλάτανος- Καλύβια- Αγγελόκαστρο- Σταθμός Σταμνάς, και έξτρα στάση Θάλασσα Σταμνάς.

Η ένδοξη εποχή της πλαζ, που γέμιζε από μαύρα ολόσωμα μαγιό, και χρωματιστά «μεσάλια» γεμάτα κατσαρόλια με κεφτέδες, κάτω απ’ τους παραθαλάσσιους ευκάλυπτους.

Τα χρόνια ξεθώριασαν το καλοκαιρινό όνειρο εκείνης της εποχής, και όταν την αναπολείς σήμερα, με τις οργανωμένες πλαζ σε όλο το νομό, που κλείνουνε τα μαγαζιά το Σάββατο στο Αγρίνιο να τις γεμίσουνε, γίνεται η ψυχή σου βαθιά μεγάλη Παρασκευή.

Μπούτιβας Κώστας.- Καστρινός

sinidisi.gr