Του Λίνου Υφαντή,
Ο Αρχιμανδρίτης Απόστολος Φαφούτης, κατά κόσμον Παπαποστόλης δεν ήταν απλά μια στενά εκκλησιαστική μορφή με θεολογικό μόνο ενδιαφέρον. Ήταν ένα πολύ προχωρημένο πνεύμα για την εποχή του με ορίζοντες που άγγιζαν όχι μόνο κοινωνικά αντανακλαστικά όπως την αποφυγή αιματοχυσίας στην παράδοση του Αγρινίου το 1944, αλλά και οικολογικές πτυχές. Χαρακτηριστική είναι η δημιουργία του δασσύλιου του Αγίου Χριστοφόρου που εκτενώς θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο.
Το πιο προχωρημένο ίσως χαρακτηριστικό του Παπαποστόλη είναι ο αντιρατσισμός του σε μια εποχή δύσκολη όπως ο εμφύλιος. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση που αναγράφεται στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Κακαβιά “Μνήμες Παπαποστόλη” το οποίο μεταγράφηκε και στο καινούργιο βιβλίο για τη ζωή και το έργο του της Κωνσταντίνας Αρκουμάνη με τον μουσουλμάνο Αγρινιώτη.
Σίγουρα θα απορεί κάποιος πως βρέθηκε μουσουλμάνος στο Αγρίνιο που έγινε φούρναρης από τη στιγμή που οι μουσουλμάνοι εκδιώχθηκαν το 1821. Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστοι παρέμειναν και δεν ενοχλήθηκαν από την Αγρινιώτικη κοινωνία. Ένας από αυτούς ήταν ο Νιαζήμ Βελή, ο οποίος διατηρούσε φούρνο στο Αγρίνιο. Σε μια περίοδο όμως που η Μικρασιατική καταστροφή απείχε μόνο 20 χρόνια και χιλιάδες έλληνες σφαγιάστηκαν ή εκδιώχθηκαν από τους Τούρκους, ήταν δύσκολο να υπάρχει φιλόξενο περιβάλλον για τον μουσουλμάνο φούρναρη, ο οποίος φυσικά δεν έφταιγε για ό,τι συνέβη στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου. Συχνά οι ντόπιοι ξεσπούσαν εναντίον του με λεκτική βία όπως ” Αυτός είναι Τούρκος, βρωμιάρης, μακριά από αυτόν” αποφεύγοντας κάθε συναναστροφή μαζί του. Ο Νιαζήμ ήρθε σε απελπισία και δεν μπορούσε να επιβιώσει καθώς κανένας δεν αγόραζε από τον φούρνο του. Ο Παπαποστόλης όμως βρήκε το Νιαζήμ και του είπε “Θα σε βοηθήσω να σταθείς στα πόδια σου και να δείξεις την τέχνη σου”.
Πράγματι ο Παπαποστόλης επιστρατεύτηκε ένα τέχνασμα για να βοηθήσει τον Νιαζήμ. Διαφήμιζε το ψωμί του ως το καλύτερο με αποτέλεσμα οι Αγρινιώτες να συρρέουν και πάλι στο φούρνο του και να ψωνίζουν. Ο Παπαποστόλης πίστευε ότι η πρόοδος του έθνους έπρεπε να βασιστεί στην ειρήνη και τη συμφιλίωση, αξία που συμπίπτει με τις πιο προοδευτικές αντιλήψεις του 21ου αιώνα και του σήμερα. Όσοι δεν ήθελαν να ψωνίσουν στον φούρνο του Νιαζήμ τους αντέτεινε “Ε και αν είναι μουσουλμάνος, παύει να είναι άνθρωπος;”.
Ο Νιαζήμ τελικά ορθοπόδησε και παρέμεινε στην πόλη του Αγρινίου. Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε και τη συνέχεια είχε η οικογένεια του. Σε πολλές περιπτώσεις πάντως βαφτίζονταν χριστιανοί οι απόγονοι του. Σε κάθε περίπτωση η κίνηση αυτή του Παπαποστόλη αποτύπωνε το ευρύ και πολύ προχωρημένο για την εποχή πνεύμα του.
Με πληροφορίες από:
Κ.Κακαβιάς, Μνήμες Παπαποστόλη, Αγρίνιο: Ίβυκος, 2005
Κ. Αρκουμάνη, Αρχιμανδρίτης Απόστολος Φαφούτης, Η ζωή και το έργο του, Αγρίνιο: 2025
agrinionews.gr
