Η νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου 2008 παραμένει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη σαν μια τομή. Ο 15χρονος Αλ. Γρηγορόπουλος, έπεσε νεκρός στα Εξάρχεια, όταν τον πυροβόλησε εν ψυχρώ ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας.
Κάθε Δεκέμβρη καθώς η πόλη στολίζεται για τις γιορτές το μυαλό επιστρέφει πάντα εκεί – στη μητέρα που δεν είδε ξανά το παιδί της. Δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια πέρασαν από εκείνη την τραγική νύχτα και το Σάββατο που είναι η επέτειος του Γρηγορόπουλου, οι πολίτες και οι μαθητές της Αθήνας ετοιμάζονται να τιμήσουν ξανά τη μνήμη του με πορείες στο σημείο που ξεψύχησε ο Αλέξης.
Στη γωνία που έπεσε νεκρός ο Αλέξανδρος, το φως δεν έσβησε ποτέ. Το Σάββατο χιλιάδες πολίτες θα περπατήσουν στους δρόμους της πόλης για να πουν ότι δεν ξέχασαν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας – νέοι που γεννήθηκαν μετά το 2008, αλλά και μεγαλύτεροι που έζησαν εκείνες τις ταραγμένες ημέρες – θα σταθούν στη γωνιά όπου χάθηκε ο Αλέξης Γρηγοροπουλος.
Κάποιοι θα αφήσουν λουλούδια, άλλοι θα ανάψουν ένα κεράκι, πολλοί θα σταθούν σιωπηλοί γιατί η σιωπή πολλές φορές μιλά πιο δυνατά από τα συνθήματα.
Δεκαεφτά χρόνια μετά δεν είναι η οργή που κυριαρχεί. Είναι η πληγή. Μια πληγή δεν κλείνει και δεν ξεχνιέται. Ο Αλέξανδρος δεν έζησε να γίνει ενήλικας -έμεινε για πάντα στα 15 – η φωτογραφία του παραμένει παγωμένη στο χρόνο ενώ το όνομα του έγινε σύμβολο.
Η δολοφονία που σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά
Λίγα λεπτά μετά τις 9 το βράδυ του Σαββάτου, 6 Δεκεμβρίου 2008 μια φαινομενικά συνηθισμένη περιπολία στα στενά των Εξαρχειων εξελίχθηκε σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Στη συμβολή των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου, η μοιραία συνάντηση ανάμεσα στον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα και μια ομάδα νεαρών -ανάμεσά τους και ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος- θα γινόταν αφετηρία μιας κοινωνικής έκρηξης που για ημέρες παρέλυσε τη χώρα.
Όλα ξεκίνησαν όταν ξέσπασε λεκτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους νεαρούς και στους δύο ειδικούς φρουρούς Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Οι αστυνομικοί σύμφωνα με τις εντολές της αστυνομίας απομακρύνθηκαν αρχικά από το σημείο.
Ωστόσο, λίγο αργότερα επέστεψαν πεζοί στην οδό Τζαβέλα όπου βρισκόταν ακόμα η ομάδα των νεαρών. Καθώς η ένταση αναζωπυρωνόταν, ο Κορκονέας τράβηξε το υπηρεσιακό του όπλο. Τρεις πυροβολισμοί αντήχησαν στα στενά των Εξαρχείων.
Μία από τις σφαίρες βρήκε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο που κατέρρευσε ακαριαία. Ο 15χρονος μεταφέρθηκε στον «Ευαγγελισμό» όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Οι δύο ειδικοί φρουροί ενημέρωσαν την υπηρεσία τους υποστηρίζοντας ότι δέχθηκαν επίθεση από τους νεαρούς. Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας έκανε λόγο για «εξοστρακισμό» της σφαίρας.
Η είδηση του θανάτου του Γρηγορόπουλου πυροδότησε μια άνευ προηγουμένου κοινωνική έκρηξη. Από τις 7 Δεκεμβρίου 2008 μέχρι και τις 10 του ίδιου μήνα, οι δρόμοι της χώρας πλημμύρισαν από κόσμο.
Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν καθημερινά ζητώντας δικαιοσύνη και καταγγέλλοντας την αστυνομική αυθαιρεσία. Σχολεία καταλήφθηκαν, μαθήματα ακυρώθηκαν ενώ πορείες σε δεκάδες πόλεις της χώρας εξελίσσονταν πολλές φορές σε βίαιες συγκρούσεις.
Στην Αθήνα καταγράφηκαν οι πιο εκτεταμένες καταστροφές, δημόσια κτίρια, τράπεζες, καταστήματα και μνημεία έγιναν στόχος διαδηλωτών σε ένα σκηνικό που θύμιζε εξέγερση.
Δεκαετίες αργότερα, το όνομα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συνεχίζει να αποτελεί σύμβολο με τις μνήμες να παραμένουν ζωντανές στα σημεία.
