γράφει ο Σπύρος Χ. Τάγκας
«Η ζωή είναι πόλεμος», ακούστηκε τις προάλλες από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου· η σκληροτράχηλη, αλλά, και οικεία φωνή του έμπειρου και παλιού στρατηγού που τον είχα, μάλιστα, εκπαιδευτή κατ' ένα μέρος της θητείας μου και, ούτε λίγο-ούτε πολύ, ήταν μια αυθεντία. Δεν διαφώνησα άμεσα για λόγους ευγένειας και σεβασμού : άλλωστε, γνωρίζω καλά το θέμα· και μού είναι γνωστή η ρήση που αποδίδεται στον Ηράκλειτο : «Πόλεμος Πατήρ πάντων» ή (κατά άλλους), με μια μετέπειτα ελαφρά απόκλιση : «Πόλεμος μήτηρ της ιστορίας.»
Μέσω αυτής της ρήσης, ο Ηράκλειτος υποστηρίζει ότι η σύγκρουση και η διαμάχη είναι θεμελιώδεις δυνάμεις που προκαλούν την αλλαγή και την εξέλιξη, οδηγώντας την ιστορία και τη δημιουργία.
Επίσης, γνωρίζω καλά πως και ο Κάρλ Φον Κλαούσεβιτς που υπήρξε στα πιο σύγχρονα χρόνια, τώρα, ο θεωρητικός (λόγιος θα έλεγα παραδόξως συσχετικά με το θέμα) του Πολέμου· τόνισε διακριτά την απαράμιλλη ανάγκη του Ανθρώπου για Κυριαρχία και ότι, περίπου : «Ο Πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ», παρά μόνο κάνει παύσεις (!) που, εντελώς τακτικά, καλούνται «Ειρηνικές περίοδοι.»
Να, όμως, που ήρθε ή ώρα να ανασηκώσω τους ώμους και, πλήρως συνειδητοποιημένος· να εκφράσω δημόσια αυτό που εκφράζει μόνο ΕΜΕΝΑ! Και, σίγουρα, δεν είναι ούτε προβολή σκιών του Ασυνείδητου ούτε του κρυμμένου Εγώ που, σαν παθολογικός Αναγνώστης και Μελετητής, διαβεβαιώνω, ζητούν πάσει θυσία μην χάσουν το ρόλο τους, αλλά, το άλλο μέρος -το κυρίως ειπείν (θα έλεγα), κομμάτι του Ανθρώπου.
Ο Άνθρωπος (χωρίς προθέσεις αφορισμού ιδιοτήτων)· δεν είναι το κτήνος που αναγκάζεται τεχνικά να πολεμά ή και να κάνει τα «χίλια μύρια» βέβηλα για να επιβιώνει. Αυτά είναι μεν συνθήκες που έρχονται από τα αρχαία, ακόμη χρόνια· αλλά, στο κέντρο του Άξονα, εκείνο που ισχύει είναι πως : «Άνθρωπος : O αναθρών ά όπωπε.» : Μια φράση που από τον Πλάτωνα αποδίδεται στον Σωκράτη και υπάρχει στο έργο-διάλογο του πρώτου με τίτλο : «Κρατύλος» (ή «Περί Ονομάτων Ορθότητος» - Διάλογος Σωκράτους - Ερμογένη (ΠΛΑΤΩΝ, Κρατύλος 399 b – c).
Κατά τον Σωκράτη, λοιπόν, η ετυμολογία της λέξης Άνθρωπος· είναι αυτός που εξετάζει και κρίνει όσα έχει δει. Άρα, ο Άνθρωπος ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ από τα ζώα, για τη δυνατότητα που έχει να χρησιμοποιεί το νου και τις διανοητικές του λειτουργίες. Λογίζεται, σκέφτεται, κρίνει και στη συνέχεια αποφασίζει. Οι πράξεις του είναι απόρροια Παρατήρησης, Σκέψης και Κρίσης.
Αν δεν φτάνει τούτο, προτάσσω και το άλλο - το πασίγνωστο (έχει γίνει ρήση - show από την πολυχρησία, αλλά, και την μη κατανόηση και επίγνωση) «Γνώθι σαυτόν»· που σημαίνει : «Γνώρισε τον εαυτό σου» και είναι ένα από τα Δελφικά Παραγγέλματα που ήταν χαραγμένο στον Ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Η φράση αναφέρεται στην σημασία της αυτογνωσίας, της ενδοσκόπησης και της κατανόησης των προσωπικών περιορισμών και επιθυμιών· ως θεμελιώδες βήμα για την ηθική και πνευματική ανάπτυξη, όπως το υποστήριζε και ο Σωκράτης. Η φράση αποδίδεται συχνά στον Χείλωνα τον Λακεδαιμόνιο -έναν από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας-, αν και μερικοί την αποδίδουν κι αυτή στον Πλάτωνα.
Αν δεν φτάνει και τούτο, θα έρθω στα τελείως πιο σύγχρονα χρόνια για να καταδειχτεί η συνέχεια του νοήματος πως ο Άνθρωπος δεν είναι κτήνος και ότι πόλεμοι και άλλες βέβηλες πράξεις (που σήμερα -σε χρόνια παγκόσμιας μεταβολής, υπαρξιακής σύγχυσης και κρίσης ήρθαν πάλι στην καθημερινότητα-, είναι συνέπειες της ανισορροπίας του αρχέτυπου συλλογικού Ασυνειδήτου (Κάρλ Γιούγκ - ιδρυτής της Αναλυτικής Ψυχολογίας). Ο ίδιος, εν πολλοίς, επιστήμονας προτάσσει ως κάτι σαν δυτικός μυστικιστής πως ο μεγαλύτερος (πρακτικός και εφαρμοστέος) σκοπός του Ανθρώπου είναι να «επιστρέψει»! Που να επιστρέψει; Να στραφεί εντός του, ήγουν να μάθει ποιος πραγματικά Είναι, να εξελιχθεί και να οδηγηθεί στην μεταμόρφωση της συνείδησης και του Εαυτού του, γιατί αυτό που παρουσιάζει δεν είναι ούτε η Συνείδησή του - ούτε ο Εαυτός του!!!
Ως επίλογο, θα χρησιμοποιήσω και τα λόγια του μαθηματικού, φιλόσοφου και, επίσης, Εσωτεριστή Ψυχολόγου Π. Ντ. Ουσπένσκυ, ο οποίος, στο έργο του : «Αποσπάσματα μιας Άγνωστης Διδασκαλίας» έγραφε : «Ο άνθρωπος κοιμάται! Πρέπει να ξυπνήσει. Και για να ξυπνήσει, πρέπει να πεθάνει» (σ.σ.: εννοεί ότι πρέπει σκοτώσει τον παλιό Εαυτό : να αλλάξει συνείδηση και νου!!! Επίσης, στο έργο του «Ο Τέταρτος Δρόμος», για να τονίσει ότι κοιμόμαστε γράφει : «Υπάρχουν ανώτερες επεκτάσεις με επιρροές που δρουν επάνω μας, αλλά, τις αντιλαμβανόμαστε μόνο όταν είμαστε ξύπνιοι.»
Για να καταλήξει, πάλι, ο ίδιος στο «Tertium Organum» (Τρίτος κανόνας της Σκέψης) : «Η αφύπνιση είναι η αρχή της αληθινής ζωής· χωρίς αυτήν, όλα είναι Όνειρο.» Κοντολογίς : θέλεις δεν θέλεις, κοιμάσαι και ονειρεύσαι του καλού καιρού! Μπορεί να εργάζεσαι ατελείωτα, να θεωρείς επιτυχίες τον εύκολο πλούτο, τα αξιώματα χωρίς παρουσία και υπόληψη, τις απολαύσεις, τον ελαφρολαικό κοσμοπολιτισμό, την ημιμαθή & κακέκτυπη πνευματική παρουσία· αλλά, να έρθει κάποια στιγμή η ΚΡΙΣΙΜΗ ώρα που, πράγματι, θα πεις : «Δεν έκανα τίποτε : Είμαι πολύ μακριά από αυτό που πραγματικά ζητούσα! Δεν αισθάνομαι ολοκληρωμένος - Αισθάνομαι εσωτερικά μεγάλο κενό.» Όπως θα αισθανθούν, δηλαδή, μέσα στο διακριτό χρόνο που τρέχει ακατάπαυστα, οι θρασύδειλοι ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΕΣ, οι Χωριάτες ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ, οι κατατόπους ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΙ ή οι συγγραφείς και ποιητές ΦΑΝΦΑΡΕΣ χωρίς Συνείδηση και αυθεντικό ΕΙΝΑΙ...
___________________________________
Σημ.: Το «Η ζωή είναι πόλεμος» («Και η γης είναι το Φρούριο!»), το είχε πει με την ίδια περίπου σημασία και ένας άνθρωπος που θαύμαζα ιδιαίτερα κατά τα εφηβικά μου χρόνια : Ο ήρως -Μακεδονομάχος Παύλος Μελάς που μπορεί μεν να γεννήθηκε στην Μασσαλία της Γαλλίας, αλλά, η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από το χωριό Παρακάλαμος της Ηπείρου.
