Η ζωή του Χριστιανού έχει μοναδικό σκοπό την αγιότητα

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Ημέρα πανηγύρεως και ουράνιας ευφροσύνης είναι η σημερινή. Ημέρα τιμής και μνήμης του νέφους των Αγίων που αενάως βιώνουν την ζωή με τον Χριστό που τόσο αγάπησαν και, συγχρόνως, αενάως μεσιτεύουν για την σωτηρία της δικής μας ψυχής.

Την περασμένη Κυριακή, η Εκκλησία μας εόρτασε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος και την γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας μας, η οποία, επί 2000 χρόνια, μεταμορφώνει τους ανθρώπους, τροφοδοτεί με γαλήνη αλλά και καρτερία τις ψυχές τους και προετοιμάζει τους πολίτες της επουράνιας Βασιλείας.

Σήμερα, η Εκκλησία μάς καλεί να στρέψουμε τον νου και την καρδιά μας προς όλους τους αγίους, οι οποίοι αποδέχτηκαν την κλίση του βαπτίσματός τους, καλλιέργησαν τα χαρίσματά τους και έστρεψαν όλη τους την ύπαρξη προς τον επουράνιο Πατέρα όλων μας.

Η σημερινή ημέρα αποτελεί αφορμή να σκεφτούμε βαθύτερα το τί σημαίνει «αγιότητα» για την Εκκλησία, τί σημαίνει «αγιότητα» για την δική μας ζωή, αλλά και ποιά είναι η αληθινή τιμή που πρέπει να προσφέρουμε προς τους Αγίους Πάντες.

Πίσω από την λέξη «άγιος» δεν κρύβεται μόνον ένας τύπος ανθρώπου. Η αγιότητα αποτελεί συνάντηση της Χάριτος του Θεού με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα ιδιαίτερα χαρίσματα του καθενός από εμάς. Γι’ αυτό και μέσα στην Εκκλησία, για άλλους Αγίους υπήρξε ο δρόμος της ασκήσεως, για άλλους ο δρόμος της συγγραφής, για άλλους ο δρόμος του μοναχισμού και για άλλους ο δρόμος του μαρτυρίου. Υπάρχουν όμως και δρόμοι αθέατοι. Δρόμοι που δεν γράφτηκαν σε συναξάρια. Δρόμοι που, καθημερινά, βαδίζουν συνάνθρωποί μας, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι οποίοι αγωνίζονται με τα πάθη τους, σηκώνουν τον δικό τους σταυρό και αντιμετωπίζουν με καρτερία και πίστη στον Θεό χίλιες δυό δοκιμασίες και πειρασμούς που συναντούν στην ζωή τους.

Για τέτοιους ανθρώπους, για τέτοιους Αγίους μιλά και το σημερινό Ευαγγέλιο. Για όλους εκείνους, οι οποίοι δεν χάνουν το κουράγιο και την ελπίδα τους. Για εκείνους, οι οποίοι απαρνούνται την ματαιότητα του κόσμου και στρέφονται προς την αιωνιότητα. Για εκείνους, οι οποίοι, στην κακία του κόσμου απαντούν με την αγάπη του Εσταυρωμένου. Αυτή η αγάπη είναι το μυστικό του Γολγοθά. Αυτή η αγάπη είναι το μυστικό της αγιότητος. Αυτός είναι ο σταυρός που καλείται ο καθένας μας να σηκώσει, τιμώντας τους αγίους, όχι απλώς με ύμνους και πανηγύρεις αλλά με την μίμηση της ζωής τους. Αυτούς αναγνωρίζει ο Κύριος ως δικούς Του. Για τους άλλους, προειδοποιεί: «Αυτός που δεν σηκώσει το σταυρό του και δεν με ακολουθήσει, δεν είναι άξιος για μένα».

Η πίστη μας, λοιπόν, δεν αποτελεί μία θεωρητική αποδοχή κάποιας διδασκαλίας. Η πίστη μας είναι συνυφασμένη με τον αγώνα, αγώνα διαρκή, αγώνα καθημερινό με ποικίλους εχθρούς και πειρασμούς, όπως μαρτυρούν τα συναξάρια των Αγίων της Εκκλησίας μας, πάντων των Αγίων που σήμερα εορτάζουν. Για τέτοιους αγώνες μας μιλά σήμερα και η Αποστολική περικοπή.

Σήμερα, ο Απόστολος Παύλος μάς θυμίζει πως η αγιότητα αφορά και κάποιους που έζησαν πριν τον Χριστό. Εκείνους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι πίστεψαν ολόψυχα σε μια υπόσχεση. Ποιά υπόσχεση; Την έλευση του Μεσσία. Γνωρίζει ο Απόστολος Παύλος από την εβραϊκή του ανατροφή τα βάσανα που υπέφεραν όλοι εκείνοι, οι οποίοι δεν συμβιβάστηκαν με το πνεύμα του κόσμου τούτου, αλλά έμειναν σταθεροί στον νόμο του Θεού.  Θυμίζει στους συμπατριώτες του Εβραίους, προς τους οποίους απευθύνεται η σημερινή Επιστολή του, τα θαύματα της προστασίας του Θεού, η οποία έφραξε στόματα λεόντων, όπως στην περίπτωση του Δανιήλ, έσβησε την δύναμη της φωτιάς, όπως στην περίπτωση των Τριών Παίδων στο καμίνι, κατατρόπωσε πανίσχυρους εχθρούς όπως στη μάχη του Δαυίδ με τον Γολιάθ. Με τρόπο συγκλονιστικό, όμως, αναφέρει και τα φοβερά τους μαρτύρια· τους εξευτελισμούς, τις μαστιγώσεις, τους λιθοβολισμούς, την περιφρόνηση που δέχτηκαν από την κοινωνία. Όλους αυτούς τους αγίους, με ευλάβεια τους επαινεί, διότι, όπως λέει, έφυγαν από αυτή την ζωή μετά από φοβερά μαρτύρια χωρίς να αξιωθούν την εκπλήρωση της υποσχέσεως για την έλευση του Μεσσία, την οποία πίστεψαν με όλη τους την δύναμη.

Εκείνους επαινεί, εμάς όμως επιθυμεί να φιλοτιμήσει. Διότι, όπως λέει, εάν εκείνοι, μόνο για μια υπόσχεση υπέμειναν τα πάνδεινα, πόσο εμείς, που ζούμε της εποχή της εκπληρώσεως αυτής της υποσχέσεως, θα έπρεπε να είμαστε πλημμυρισμένοι από την βεβαιότητα για την αγάπη και την δύναμη του Θεού, από την εμπιστοσύνη στην προστασία Του και από την χαρά της Αναστάσιμης νίκης Του. Μία νίκη, την οποία μας καλεί να μοιραστούμε μαζί Του, κάθε φορά που ο ιερέας μας καλεί «μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης» να γευτούμε το Σώμα και το Αίμα Του!

Ο Χριστός μας μέσω της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, ο Απόστολος Παύλος μέσω της σημερινής Αποστολικής περικοπής, αλλά και η Εκκλησία μας μέσω της λαμπρής ημέρας της εορτής των Αγίων Πάντων μας καθοδηγούν, αλλά και μας προειδοποιούν.

Η ζωή του Χριστιανού σε αυτό τον κόσμο έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την αγιότητα, δηλαδή την ένωσή μας με τον Κύριο της χαράς, της ζωής και του αιωνίου φωτός. Πώς θα επιτύχουμε την αγιότητα; Συμμετέχοντας στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας και ακολουθώντας τον τρόπο ζωής που μας υποδεικνύει η κάθε σελίδα του Ευαγγελίου.

Οι δυσκολίες όμως, δεν λείπουν! Αυτός ο τρόπος ζωής δεν συμπίπτει με τον τρόπο που σκέφτεται και ενεργεί ο κόσμος. Οι στόχοι και τα οράματά του δεν στηρίζονται στην αγάπη, αλλά στην σκληροκαρδία που αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο, στην εξουσία που εκμεταλλεύεται την αδυναμία του «πλησίον» και στην περιφρόνηση για κάθε τι που ξεπερνά τον μάταιο αυτόν κόσμο.

Εκείνος που θα θελήσει να μείνει συνεπής στην πίστη του Χριστού και στο παράδειγμα των Αγίων, είναι βέβαιον ότι θα έρθει συχνά σε σύγκρουση με την νοοτροπία, τις πρακτικές και τις μεθόδους του κόσμου τούτου. Η πίστη στον Χριστό έχει κόστος, απαιτεί θυσίες και, συχνά, προκαλεί στην ψυχή απογοήτευση και λιποψυχία.

Σ’ αυτές τις στιγμές, αδελφοί μου, ας στρέφουμε το βλέμμα στον Σταυρό του Χριστού μας και ας οπλιζόμαστε με υπομονή, όπως έκαναν ανά τους αιώνες οι Άγιοι, που τόσο αγαπούμε και τιμούμε. Τα συναξάρια τους το διαβεβαιώνουν: Σύντομα, πολύ σύντομα, η χαρά του Αγίου Πνεύματος, η χαρά της νίκης πάνω στα ψυχοκτόνα πάθη μας, η χαρά της αγάπης που διαποτίζει την ψυχή των αγωνιστών της πίστεως σύντομα ανατέλλει πάντα στην ψυχή και η καταχνιά της απογοητεύσεως σύντομα δίνει πάντα την θέση της στο Αναστάσιμο φως.