Σαν σήμερα, 11 Ιουνίου 1821, όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση στην Αιτωλοακαρνανία, το ενδιαφέρον όλων των Ελλήνων στράφηκε στο Βραχώρι (σημερινό Αγρίνιο).
Η πόλη, που αποτελούσε την πιο ισχυρή της επαρχίας, ήταν έδρα σημαντικών οθωμανικών δυνάμεων. Οι ελληνικές οικογένειες στην περιοχή, οι οποίες ήταν υπερδιπλάσιες σε αριθμό από τις τουρκικές, υπέφεραν υπό τη σκληρή διοίκηση του Αλβανού Νούρκα Σέρβανη.
Ο τελευταίος προσπάθησε να δελεάσει τον Αλέξανδρο Βλαχόπουλο, καλώντας τον στο Βραχώρι, με σκοπό να έχει στη διάθεσή του έναν σημαντικό κρατούμενο σε περίπτωση ανάγκης. Ο Βλαχόπουλος, όμως, προετοιμαζόταν να κινηθεί εναντίον του Σέρβανη. Έχοντας συνεννοηθεί με τον Δημήτριο Μακρή, τον Αθανάσιο Ραζηκότσικα και τον Σιαδήμα για μια συντονισμένη επίθεση κατά των Τούρκων, κατέλαβε τη θέση Δογρί στις 26 με 27 Μαΐου, με τη συνεργασία του Θεόδωρου Γρίβα. Παράλληλα, ο Μακρής και ο Ραζηκότσικας με 700 άνδρες κατέλαβαν στρατηγικές θέσεις κοντά στις γέφυρες του Αλήμπεη. Την επόμενη μέρα, ο Βλαχόπουλος εξαπέλυσε αιφνιδιαστική επίθεση στο Βραχώρι. Οι Οθωμανοί κάτοικοι, κυριευμένοι από πανικό, κατέφυγαν στις κεντρικές συνοικίες της πόλης, ενώ οι Έλληνες κάτοικοι, που είχαν ενημερωθεί για την επίθεση, ενώθηκαν με τους επαναστάτες και επιτέθηκαν στο διοικητήριο και στις ισχυρότερες κατοικίες των εχθρών τους.
Στο μεταξύ, κατέφθασαν τα σώματα των Ραζηκότσικα και Μακρή, και οι Έλληνες ξεκίνησαν να βάλλουν κατά των τουρκικών σπιτιών. Τα σπίτια, ωστόσο, ήταν εξαιρετικά οχυρωμένα, με διπλά ή τριπλά περιτειχίσματα και πολλαπλές αυλόθυρες, γεγονός που καθιστούσε την κατάληψή τους δύσκολη. Παρ’ όλα αυτά, η γενναιότητα που είχαν επιδείξει οι Τούρκοι την πρώτη μέρα της μάχης άρχισε να φθίνει τη δεύτερη ημέρα, ειδικά μετά την άφιξη ενισχύσεων υπό τους Σιαδήμα, Γρίβα και Γεώργιο Τσόγκα. Ο Νούρκας Σέρβανης, μαζί με κάποιους αγάδες, επιχείρησε να διαπραγματευτεί με τους Έλληνες, χωρίς όμως επιτυχία.
Στις 30 Μαΐου, οι ελληνικές επιθέσεις έγιναν ακόμα πιο σφοδρές, αναγκάζοντας τους Οθωμανούς να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να οχυρωθούν σε πιο ασφαλή σπίτια. Την ίδια μέρα κατέφθασαν ενισχύσεις υπό τον Γιώτη Βαρνακιώτη, ενώ λίγες μέρες αργότερα ενώθηκαν με τις ελληνικές δυνάμεις πολλοί Ξερομερίτες υπό τον Γεώργιο Βαρνακιώτη. Οι ελληνικές δυνάμεις αριθμούσαν πλέον περίπου 4.000 άνδρες. Η κατάσταση για τους Τούρκους γινόταν όλο και πιο κρίσιμη, ενώ παράλληλα ξέσπασαν εσωτερικές διαφωνίες μεταξύ των Τούρκων και των Αλβανών που βρίσκονταν υπό πολιορκία.
Η έλλειψη πολεμοφοδίων, που ταλαιπωρούσε τους Έλληνες, καλύφθηκε εν μέρει χάρη σε ένα φορτίο που πούλησε στους επαναστάτες ο Άγγλος πλοίαρχος Άντερσον. Λίγο αργότερα, η αλβανική φρουρά υπό τον Σέρβανη αποχώρησε από το Βραχώρι, αφού πρώτα λεηλάτησε τις πολυτελείς οικίες της πόλης. Ωστόσο, κατά την αποχώρησή τους, κάποιοι Έλληνες τους καταδίωξαν, και ο Νούρκας Σέρβανης συνελήφθη αιχμάλωτος.
Στις 10 και 11 Ιουνίου, οι τελευταίοι Τούρκοι υπερασπιστές παρέδωσαν τις θέσεις τους στους πολιορκητές, υπό τον όρο να διασκορπιστούν στις γύρω περιοχές. Μετά την παράδοση του Βραχωρίου, οι ελληνικές δυνάμεις έστρεψαν την προσοχή τους προς το Ζαπάντι, συνεχίζοντας την προέλασή τους.
