«Τα πρόσφατα δυσάρεστα γεγονότα με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, το ΟΣΔΕ, τα βοσκοτόπια και όσα σταδιακά αποκαλύπτονται, επιβεβαιώνουν αυτό που εδώ και καιρό η Ομοσπονδία μας καταγγέλλει: ότι οι παρεμβάσεις μας σε θεσμικά και υπηρεσιακά ζητήματα δεν ήταν ούτε υπερβολικές ούτε άκαιρες — ήταν αναγκαίες και, δυστυχώς, πλήρως επιβεβαιωμένες από την ίδια την πραγματικότητα. Όσοι τότε σιώπησαν ή αδιαφόρησαν, σήμερα οφείλουν να αναλογιστούν το κόστος της απραξίας».

Τα παραπάνω επισημαίνονται σε ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γεωτεχνικών Δημοσίων Υπαλλήλων – ΠΟΓΕΔΥ, με αφορμή επιστολή προς την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σχετικά με το «Ελαιοκομικό Μητρώο», στην οποία αναφέρονται, μεταξύ άλλων τα εξής:

«Με την παρούσα επιστολή, οφείλουμε να σας προειδοποιήσουμε άμεσα για ακόμη ένα σοβαρό υπηρεσιακό λάθος που βρίσκεται ήδη “εν τη γενέσει του”. Αναφερόμαστε στη σχετική Υπουργική Απόφαση με αριθμό 77979/21-3-2025, την οποία συνυπογράφετε, και η οποία επιχειρεί — με προχειρότητα, χωρίς επαρκή διάλογο και με βεβιασμένες κινήσεις — την “νεκρανάσταση” του Ελαιοκομικού Μητρώου. Πρόκειται για μια απόφαση που, αν δεν ανακληθεί, κινδυνεύει να δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα υποτίθεται πως έρχεται να λύσει.

Ειλικρινά, αδυνατούμε να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατόν να υπήρξε υπηρεσιακός παράγοντας που να λειτούργησε ως “ιθύνων νους” και να εισηγήθηκε αυτό το γραφειοκρατικό τερατούργημα. Η μόνη εύλογη εξήγηση είναι ότι πρόκειται για πρόσωπο χωρίς καμία εμπειρία με το αντικείμενο, που — αφού του ανατέθηκε ένα έργο — περιορίστηκε σε μια επιφανειακή ανάγνωση της υφιστάμενης νομοθεσίας και κατέληξε σε μια στεγνή, τεχνική πρόταση, αποκομμένη από την υπηρεσιακή και αγροτική πραγματικότητα της χώρας. Εναλλακτικά, δεν αποκλείουμε το ενδεχόμενο να δόθηκε κάποια “άνωθεν” οδηγία προς αυτή την κατεύθυνση, της οποίας τη σκοπιμότητα και λογική δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε.

Για ακόμη μία φορά, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων απέδειξε πως λειτουργεί αποκομμένο από τις πρώην αποκεντρωμένες υπηρεσίες του, την αγροτική περιφέρεια και τις πραγματικές της ανάγκες. Χωρίς κανέναν ουσιαστικό διάλογο ή διαβούλευση με τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες ανά τη χώρα, αποφάσισε και επέβαλε ένα εξαιρετικά περίπλοκο, δαιδαλώδες σύστημα, αγνοώντας πλήρως τις επιχειρησιακές δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες της κάθε Περιφέρειας. Αναφερόμαστε, φυσικά, στις Γενικές Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και στις Δ.Α.Ο./Δ.Α.Ο.Κ. — ή όπως έχουν επιλέξει να τις “βαφτίζουν” οι κατά τόπους Περιφερειάρχες — που καλούνται τώρα να εφαρμόσουν σχέδια που καταρτίστηκαν ερήμην τους. Εν κατακλείδι, το Υπ.Α.Α.Τ., αντί να λειτουργήσει ως πυλώνας στήριξης της αγροτικής παραγωγής, λειτούργησε σαν τεχνοκρατική μονάδα συγγραφής εγχειριδίων για “αρχάριους της επαρχίας”.

Σε ό,τι αφορά την ουσία — αλλά και την ιστορία — του περιβόητου “Ελαιοκομικού Μητρώου”, οφείλουμε να σας υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για μια παλαιά, θολή και προβληματική υπόθεση που κρατά από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Τότε που οι κάθε λογής “ανάδοχοι” — διότι, όπως φαίνεται, στην Ελλάδα όπου και να σηκώσεις πέτρα, ανάδοχο θα βρεις από κάτω — παρέδωσαν στις τότε Διευθύνσεις Γεωργίας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων ένα χάος: κούτες επί κουτών με ορθοφωτογραφίες, ακατάληπτα πρακτικά, ασάφειες, τεράστια κενά και λανθασμένα στοιχεία.

Ο τύπος της εποχής ανέδειξε μάλιστα τραγελαφικές καταστάσεις: εμβληματικό παράδειγμα η πλήρως λανθασμένη χαρτογράφηση του ελαιώνα της Κέρκυρας — πατρίδας, σημειωτέον, Υπουργού Γεωργίας της εποχής εκείνης — με ποσοστά αστοχίας που άγγιζαν ή και ξεπερνούσαν το 90%. Και ποιοι κλήθηκαν να “θεραπεύσουν” αυτή την τραγική κατάσταση; Οι συνάδελφοι γεωπόνοι και τεχνολόγοι γεωπονίας των υπηρεσιών, οι οποίοι τα επόμενα χρόνια έτρεχαν στα βουνά και στα λαγκάδια — συνοδεία παραγωγών — προσπαθώντας να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν επί τόπου αυτά τα “στοιχεία”. Πολλοί από εμάς, νέοι τότε υπάλληλοι, θυμόμαστε ακόμη με απογοήτευση εκείνη την πραγματικότητα: ελάχιστα από όσα μας παραδόθηκαν ανταποκρινόταν στα πραγματικά δεδομένα. Οι ιστορίες που οι ντόπιοι μας έλεγαν για το πως συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία από τους ΄΄αναδόχους΄΄ μέσα σε καφενεία και από παντελώς απαίδευτους “καταγραφείς” θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους.

Τα χρόνια πέρασαν. Σε περιοχές με λίγα ελαιοτεμάχια, υπήρξε κάποια σχετική πρόοδος, αλλά το μητρώο παραμένει ελλιπές, καθώς δεν δηλώνονται εγκαίρως νέες φυτεύσεις ή μεταβολές λόγω κληρονομιάς ή αγοραπωλησιών.

Όμως στις πραγματικά ελαιοπαραγωγικές περιοχές — εκεί όπου υπάρχουν εκατομμύρια δέντρα και εκατοντάδες χιλιάδες τεμάχια — το ΄΄ελαιοκομικό΄΄ απλώς εγκαταλείφθηκε, γιατί ήταν πρακτικά αδύνατο να διορθωθεί. Λέσβος, Μεσσηνία, Κρήτη, Χαλκιδική, Επτάνησα και σχεδόν όλες οι άλλες μεγάλες ελαιοπαραγωγικές Περιφερειακές Ενότητες δεν απέκτησαν ποτέ ένα μητρώο-λειτουργικό εργαλείο. Για του λόγου το αληθές, αρκεί να αναφέρουμε πως η Χαλκιδική εκτιμάται ότι έχει πάνω από 7 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και η Κέρκυρα πάνω από 4 εκατομμύρια, σε έκταση περίπου 300.000 στρεμμάτων — και όμως, οι αριθμοί στο Μητρώο δεν συμφωνούν ούτε κατ’ ελάχιστο με το ΟΣΔΕ. Για άλλες περιοχές, όπως η Λέσβος ή η Κρήτη, οι αριθμοί προκαλούν ίλιγγο.

Κατά συνέπεια, το Ελαιοκομικό Μητρώο, όπως υφίσταται σήμερα, δεν είναι ούτε επικαιροποιημένο, ούτε διασταυρωμένο, ούτε φυσικά ολοκληρωμένο. Από τη στιγμή που δεν υπήρξε ποτέ σαφής νομική υποχρέωση, ούτε κάποιο αποτρεπτικό μέτρο ή κύρωση για τη μη τήρησή του — σε αντίθεση, για παράδειγμα, με το Αμπελουργικό Μητρώο και τις οινοποιήσιμες ποικιλίες — οι ίδιοι οι ελαιοπαραγωγοί, εύλογα, δεν επέδειξαν κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον για την ενημέρωσή του.

Το αποτέλεσμα είναι τραγικά προβλέψιμο: τεράστια κενά σε νέα φυτεύσεις, μεταβιβάσεις, κληρονομιές και κάθε είδους μεταβολή. Ακόμη και στις λιγοστές περιπτώσεις όπου επιχειρήθηκε επικαιροποίηση, διαπιστώνεται πλήρης αναξιοπιστία ως προς τα βασικά μεγέθη: ούτε ο αριθμός των δέντρων ούτε οι εκτάσεις των ελαιοτεμαχίων που είχαν αρχικά δηλωθεί αντιστοιχούν στην πραγματικότητα.

Ως εκ τούτου, είναι σαφές ότι το υφιστάμενο Μητρώο δεν αποτυπώνει την πραγματική εικόνα σχεδόν καμίας Περιφερειακής Ενότητας της χώρας και, επομένως, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αποτελέσει λειτουργική βάση για την εφαρμογή της σχετικής Υπουργικής Απόφασης. Το να επιχειρείται κάτι τέτοιο συνιστά διοικητικό ατόπημα με βέβαιη κατάληξη την αποτυχία.

Πέραν όλων των παραπάνω, η διαδικασία που προβλέπει η Υ.Α. (παρ. 3 και 5) για τη διενέργεια των επιτόπιων ελέγχων μέσω τριμελών επιτροπών δεν είναι απλώς εκτός πραγματικότητας — είναι σαν να αφορά άλλη χώρα, με άλλες υποδομές και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Μία χώρα όπου οι υπηρεσίες είναι πλήρως στελεχωμένες με γεωπόνους, τεχνολόγους γεωπονίας και μηχανικούς, εξοπλισμένους με επαγγελματικές συσκευές GPS, GIS και σύγχρονα μέσα μέτρησης εκτάσεων. Όχι τη δική μας πραγματικότητα, όπου οι περισσότεροι συνάδελφοι αναγκαζόμαστε να χρησιμοποιούμε ερασιτεχνικές “free” εφαρμογές στα κινητά μας τηλέφωνα για να κάνουμε τον εντοπισμό και τις μετρήσεις.

Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και την παντελή έλλειψη υπηρεσιακών οχημάτων — ή έστω στοιχειωδώς κατάλληλων μέσων μετακίνησης — τότε είναι να απορεί κανείς με το πώς φαντάζονται ότι θα προσεγγιστούν τα δύσβατα, ορεινά και ημιορεινά ελαιοτεμάχια της Θάσου, του Ρεθύμνου, της Κεφαλονιάς, της Αρκαδίας και δεκάδων άλλων περιοχών. Εκτός εάν υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι οι επιτόπιοι έλεγχοι μπορούν να γίνονται εξ αποστάσεως, μέσω δορυφόρου ή τηλεδιάσκεψης… Άλλο πράγμα είναι η τηλεπισκόπηση και άλλο πράγμα ο επιτόπιος έλεγχος!!!

Για να καταλάβει κανείς σε ποιο ακριβώς σύστημα διοίκησης νομίζει ότι απευθύνεται η συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση, αρκεί να δούμε την καθημερινότητα ενός τυπικού Τμήματος Φυτικής & Ζωικής Παραγωγής σε μία ελαιοπαραγωγική ΔΑΟΚ: Πρόκειται για υπηρεσίες που έχουν επιφορτιστεί, εδώ και χρόνια, με ένα απίστευτο εύρος αρμοδιοτήτων — από τους Νέους Γεωργούς, τα Σχέδια Βελτίωσης, τη Μεταποίηση και τα Γεωργοπεριβαλλοντικά, έως την Εκμηχάνιση, τις Άδειες Γεωργικών Μηχανημάτων, τη Βιολογική Γεωργία, τη Μελισσοκομία, τις Ομάδες Παραγωγών, την αγροτική γη, τη συμμετοχή σε επιτροπές για χωροταξία και περιβάλλον, διαγωνισμούς και δεκάδες άλλες παράλληλες δράσεις.

Παρ’ όλα αυτά, η ίδια υπηρεσία καλείται – με μια απίστευτη ελαφρότητα από το Υπουργείο – να ξεκινήσει “στο χαλαρό”, όπως λένε σκωπτικά οι βορειοελλαδίτες συνάδελφοι, ελέγχους για εκατομμύρια ελαιόδεντρα, χιλιάδες παραγωγούς και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα. Με πόσους υπαλλήλους; Μετρημένους στα δάχτυλα. Με ποια μέσα; Συνήθως με τα προσωπικά τους Ι.Χ. καιπιθανόν και με τα κινητάτους με τις δωρεάν εφαρμογές GPS.

Πρόκειται για την πιο χαρακτηριστική απόδειξη του πόσο αποκομμένη από την περιφερειακή και πραγματική διοίκηση είναι η κεντρική πολιτική ηγεσία του Υπ.Α.Α.Τ. Ένα υπουργείο που, αντί να στηρίξει, συνεχίζει να απαξιώνει συνειδητά τις περιφερειακές γεωτεχνικές υπηρεσίες της χώρας, φορτώνοντάς τους συνεχώς ανέφικτα ελεγκτικά καθήκοντα χωρίς προσωπικό, χωρίς εξοπλισμό και χωρίς καν την ελάχιστη διαβούλευση, ενώ από την άλλη τους έχει αφαιρέσει ουσιαστικά προγράμματα ανάπτυξης και ποιοτικής αναβάθμισης της γεωργίας όπως η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Αν δεν είναι αυτός θεσμικός εμπαιγμός, τότε τι είναι;

Κύριοι Υπουργοί

Όλα τα παραπάνω, που σας τα εκθέτουμε με ειλικρίνεια και τεκμηρίωση, είμαστε βέβαιοι ότι έχουν ήδη τεθεί – φυσικά με την απαραίτητη υπηρεσιακή διακριτικότητα – από αρκετές Γενικές Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας των Περιφερειών της χώρας, οι οποίες πρώτες έλαβαν τις κραυγές αγωνίας και τις επισημάνσεις των κατά τόπους ΔΑΟΚ που καλούνται να εφαρμόσουν την απόφαση. Αν νομίζετε πως αυτά είναι “φωνές μειοψηφίας”, σαςκαλούμε να ζητήσετε γραπτώς τις απόψεις των Περιφερειών. Η εικόνα είναι πανελλαδικά κοινή και ομόθυμη.

Η ελιά και τα προϊόντα της δεν είναι απλώς αγροτικό προϊόν· είναι ταυτότητα αυτού του τόπου, είναι εθνικό προϊόν και κεφάλαιο ταυτόχρονα. Και ένα τέτοιο κεφάλαιο δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με αποφάσεις “στο πόδι”, χωρίς επιστημονική και τεχνική τεκμηρίωση, χωρίς καν το παραμικρό ίχνος σοβαρής διαβούλευσης. Είναι αδιανόητο, εν έτει 2025, να επανερχόμαστε σε λογικές καταγραφής ελαιοπαραγωγικών εκτάσεων με όρους και εργαλεία προηγούμενων δεκαετιών, λες και δεν υπήρξε ούτε ΟΣΔΕ, ούτε ψηφιακή γεωργία, ούτε χαρτογράφηση, ούτε τεχνολογική πρόοδος.

Αν δεν σταματήσει αυτή η εμμονική αναπαλαίωση ξεπερασμένων και γραφειοκρατικών πρακτικών, τότε πολύ απλά δεν μιλάμε για μεταρρύθμιση του αγροτικού τομέα, αλλά για την επιστροφή του σε ένα παρελθόν που – καλώς ή κακώς – έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Η Π.Ο.ΓΕ.Δ.Υ. ποτέ δεν περιορίστηκε στην απλή καταγραφή των προβλημάτων, ούτε έκρυψε το πρόσωπό της πίσω από ανούσιες συνδικαλιστικές φλυαρίες. Αντίθετα, ανέκαθεν είχε το θάρρος και τη θέληση να προτείνει ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες λύσεις, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε να συγκρουστεί με ισχυρά εξωθεσμικά συμφέροντα που επιδιώκουν να διατηρήσουν το σημερινό στάτους κβο ή και ακόμη χειρότερα να διασπαθίσουν χρήματα του λαού.

Έτσι και σήμερα, με απόλυτη υπευθυνότητα, προχωρούμε στην απαρίθμηση κάποιων απλών, αλλά κρίσιμων βημάτων, που μπορούν να διασφαλίσουν την πλήρη, ορθή και σύγχρονη κατάρτιση και λειτουργία ενός νέου, αξιόπιστου Ελαιοκομικού Μητρώου – ενός μητρώου που θα ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του σήμερα και του αύριο.

Αυτά τα βήματα είναι τα εξής:

• Ακύρωση της σχετικής Υπουργικής Απόφασης στο σύνολό της.
• Το ΟΣΔΕ πρέπει να γίνει πλήρως προσβάσιμο σε όλους μέσω του gov.gr, να λειτουργεί με διαφάνεια και να είναι απολύτως δημόσιο. Απαιτείται ο εκσυγχρονισμός και ο εμπλουτισμός του πηγαίου κώδικά του με ίδιες δυνάμεις, ώστε να υποστηρίζει νέες λειτουργίες και να διαχειρίζεται αυξημένες πληροφορίες. Αυτή η κίνηση αποτελεί την αναγκαία και ικανή προϋπόθεση, ώστε όλοι οι καλλιεργητές και εκτροφείς να δηλώνουν με τεκμηρίωση και ειλικρίνεια τα στοιχεία τους, ενώ παράλληλα η πολιτεία να απαλλαγεί από τις περιττές, γραφειοκρατικές και αναποτελεσματικές πολλαπλές διοικητικές και επιτόπιες διαδικασίες ελέγχου.
• Τα στοιχεία για το νέο Ελαιοκομικό και κάθε άλλο καλλιεργητικό μητρώο πρέπει να αντλούνται αποκλειστικά από το νέο, εκσυγχρονισμένο πληροφοριακό σύστημα του ΟΣΔΕ. Η υποβολή αίτησης εκμετάλλευσης/εκτροφής στο ΟΣΔΕ πρέπει να είναι υποχρεωτική για όσους υπερβαίνουν κάποια ελάχιστα όρια (σε στρέμματα, δέντρα, ζώα κ.λπ.). Είναι κρίσιμο να γίνει κατανοητό ότι η απλή καλλιέργεια ή εκτροφή για αυτοκατανάλωση έχει όρια και κανόνες, και πως για ό,τι υπερβαίνει αυτά απαιτείται υποχρεωτική δήλωση. Ειδικά για την αυτοπαραγωγή, απαιτείται περαιτέρω συζήτηση για τα όρια και τις δηλώσεις που θα ισχύουν, πάντα με γνώμονα την υγιεινή και ασφάλεια.
• Καμία χρηματοδότηση από τον ελληνικό λαό σε νέους “αναδόχους” για δημιουργία νέων εφαρμογών ή μητρώων. Όλα να γίνουν, αρχικά, με τις υπάρχουσες εφαρμογές. Το 2026, με την ολοκλήρωση της διαλειτουργικότητας και της εκπλήρωσης των δεσμεύσεων σαςγια τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όλες οι πληροφορίες να μεταφερθούν-μεταπτώσουνσε μία νέα δημόσια βάση δεδομένων. Επαναλαμβάνουμε τη συμφωνία μας για τη μετατροπή του ΟΠΕΚΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή ή ΝΠΔΔ υπό την εποπτεία του ΥπΑΑΤ, και όχι υπό την ΑΑΔΕ, που θεωρούμε παντελώς ακατάλληλη για αυτό το έργο. Έχουμε ήδη προτείνειτο επιτυχημένο παράδειγμα του Κυπριακού Οργανισμού Αγροτικών Πληρωμών (ΚΟΑΠ).
• Η φετινή περίοδος να ληφθεί ως πιλοτική χρονιά ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης. Το 2026 να είναι η χρονιά που το νέο μητρώο θα εδραιωθεί μέσα από το περιβάλλον του ΟΣΔΕ. Με την ολοκλήρωση του κτηματολογίου (στο τέλος του 2025), δεν θα υπάρχουν πλέον δικαιολογίες για την έλλειψη ΚΑΕΚ στα αγροτεμάχια. Θα έχουμε τελειωμένο κτηματολόγιο και πλήρες, δημόσιο ΟΣΔΕ, εξασφαλίζοντας την απαιτούμενη πληρότητα στο μητρώο.
• Να ξεκινήσει άμεσα εκστρατεία ενημέρωσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους ελαιοπαραγωγούς, αλλά και σε άλλες καλλιέργειες όπου χρειάζεται, ώστε να δηλωθούν όλες οι υφιστάμενες εκτάσεις με ακρίβεια και πλήρη δικαιολογητικά. Να παραχθεί κατανοητό, επαρκές ενημερωτικό υλικό προς όλους τους κατόχους ελαιοτεμαχίων, τόσο για τις διαδικασίες στο gov.gr όσο και για τα ΚΥΔ.
• Για να δοθεί επαρκής χρόνος για τη δήλωση νέων ελαιοτεμαχίων, το ΟΣΔΕ φέτος να παραμείνει ανοιχτό έως το τέλος Δεκεμβρίου – αλλά μόνο για τις νέες δηλώσεις.
• Να εμπλακούν ενεργά όλες οι σχετικές επιχειρήσεις ελιάς (ελαιοτριβεία, επιχειρήσεις μεταποίησης κ.ά.) στην ενημέρωση και τον έλεγχο. Να απαιτείται από τους παραγωγούς η δήλωση ΟΣΔΕ και συγκομιδής, και σε περιπτώσεις μικροποσοτήτων για αυτοκατανάλωση, να θεσπιστούν ηλεκτρονικές διαδικασίες διασταύρωσης και ελέγχου, ώστε να αποτραπούν καταστρατηγήσεις.
• Όλες οι δηλώσεις συγκομιδής να γίνονται βάσει των στοιχείων του ΟΣΔΕ, με την επιβολή προστίμων να ξεκινά από το 2027.
• Οι απαραίτητοι έλεγχοι (διοικητικοί, επιτόπιοι, τηλεπισκόπηση) να ενσωματωθούν στο «δείγμα» του ΟΣΔΕ και να πραγματοποιηθούν φέτος και του χρόνου από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Οι δηλώσεις που θα γίνουν αργά φέτος, να ενταχθούν στο δείγμα του 2026.
• Από το 2027 και μετά, με την ύπαρξη του νέου Ελαιοκομικού Μητρώου, οι δειγματοληπτικοί έλεγχοι να μπορούν να διενεργούνται και από τις ΔΑΟΚ. Εμείς έχουμε προτείνει εδώ και χρόνια να επανέλθουν σημαντικά προγράμματα (π.χ. βιολογική γεωργία, κτηνοτροφία) στις ΔΑΟΚ, αλλά δεν δεχόμαστε την υπονόμευση των υπηρεσιών με πρόχειρες, ανεφάρμοστες Υ.Α. Αυτή η πρακτική οδηγεί στην παράλυση των υπηρεσιών και στη δυσφήμησή τους, καθώς αποτυγχάνουν να υλοποιήσουν το πρακτικά αδύνατο: να ελέγξουν δύο φορές αυτό που η πολιτεία πλήρωσε σε ιδιώτες πριν 25 χρόνια! Αυτή η απόφαση είναι ένα «χαλί» που τραβιέται σκόπιμα κάτω από τα πόδια των ΔΑΟΚ, για να τις εκθέσει.
• Και το πιο κρίσιμο: Προσλήψεις νέων γεωτεχνικών επιστημόνων σε όλες τις υπηρεσίες, με τα απαραίτητα οικονομικά και υλικοτεχνικά μέσα, ώστε να εργάζονται απερίσπαστα και αποτελεσματικά. Χωρίς επιστημονικό προσωπικό, θα εξαρτόμαστε διαρκώς από «συμβούλους και παρόχους», οι οποίοι κάνουν προσωρινά τη δουλειά, μέχρι που «έρχεται ο λογαριασμός» (βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ)!

Κλείνοντας, επαναλαμβάνουμε με έμφαση ότι το ΥπΑΑΤ, κάθε φορά που προτίθεται να θεσμοθετήσει νέες διαδικασίες, να εισαγάγει νέους ελέγχους ή να εφαρμόσει νέα πρότυπα που αφορούν υπηρεσίες άλλων φορέων, οφείλει να απευθύνεται πρώτα σε αυτές τις υπηρεσίες, να διαλέγεται μαζί τους και να κατανοεί πλήρως τις ανάγκες, τις δυνατότητες και τις αντιπροτάσεις τους. Αυτό ακριβώς δηλαδή που δεν έγινε στην παρούσα περίπτωση.

Η αδυναμία αυτή αλληλεπίδρασης έχει βαθιές ρίζες, από τότε που το Υπουργείο «δώρισε» τη συντριπτική πλειοψηφία των περιφερειακών γεωτεχνικών υπηρεσιών του στις πρώην νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις, στο όνομα μιας στρεβλής και αναποτελεσματικής αποκέντρωσης. Έκτοτε, το ΥπΑΑΤ μετατρέπεται σταδιακά σε ένα Υπουργείο «Αχαρνών και Πλατείας Βάθης», που συρρικνώνεται σε μέγεθος και κύρος.

Αυτή η κατάσταση είναι επανειλημμένα καταγγελμένη από εμάς, και το χρόνιο αίτημά μας είναι η κάθετη οργάνωση των γεωτεχνικών υπηρεσιών σε όλη τη χώρα. Όπως έγινε με τις Δασικές Υπηρεσίες, έτσι πρέπει να γίνει και με τις ΔΑΟ/ΔΑΚ/ΔΑΟΚ/ΔΑΟΑλ (ή όπως ονομάζονται ανά περιφέρεια), με την επαναφορά τους στο ΥπΑΑΤ.

Ως Ομοσπονδία, δεν διεκδικούμε «παπικό αλάθητο» ούτε θεωρούμε τους εαυτούς μας παντογνώστες. Δύναμή μας, αλλά και πηγή γνώσης και ενημέρωσης, είναι οι χιλιάδες συνάδελφοι γεωτεχνικοί δημόσιοι υπάλληλοι σε όλη την Ελλάδα, που εκφράζουμε μέσα από αυτήν την παρέμβαση.

Σας καλούμε, όπως πρόσφατα κάνατε με την προβληματική «πρόσκληση» για τα βιολογικά, όπου η παράλειψη υπογραφής ιδιώτη γεωτεχνικού είναι στην πορεία διόρθωσης μετά από τη δική μας κοινή παρέμβαση με το ΓΕΩΤΕΕ, να λάβετε σοβαρά υπόψη και αυτήν την επιστολή-παρέμβαση και να «θεραπεύσετε» και την παρούσα σχετική απόφασή σας.

Είμαστε στη διάθεσή σας για κάθε περαιτέρω ενημέρωση και συνεργασία.

Με τιμή»

agrinionews.gr