Μόνο όποιος βρίσκεται κοντά στον Θεό
ξεδιψά από την πηγή της ζωής
Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού
Τρεις ήταν οι μεγάλες εορτές των Ιουδαίων. Το Πάσχα, η Πεντηκοστή και η Σκηνοπηγία. Η σημερινή ημέρα της Μεσοπεντηκοστής, τοποθετείται από την Εκκλησία μας στο μέσον των δύο μεγάλων εορτών, του Πάσχα και της Πεντηκοστής, ώστε να συνδέσει τις δύο αυτές εορτές και να κρατά τους Χριστιανούς σε μία εορταστική ατμόσφαιρα επί πενήντα ημέρες.
Η εορτή, στην οποία αναφέρεται το Ευαγγέλιο της Μεσοπεντηκοστής, είναι η τρίτη μεγάλη εορτή των Εβραίων, η Σκηνοπηγία, η οποία λεγόταν έτσι, διότι οι Εβραίοι που την τιμούσαν επί επτά ημέρες, έμεναν κάτω από σκηνές, σε ανάμνηση του γεγονότος, ότι και οι προπάτορές τους έμειναν σε σκηνές στην έρημο μετά την έξοδο από την Αίγυπτο, και πέρασαν «αβρόχοις ποσί» την Ερυθρά θάλασσα. Σε μία τέτοια περίοδο Σκηνοπηγίας, στο μέσον της εβδομάδος, την τέταρτη ημέρα της εορτής, ο Κύριος ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα και δίδασκε τα πλήθη με θεία σοφία και χάρι, ώστε να απορούν μεταξύ τους οι Ιουδαίοι: «πως ούτος γράμματα οίδε μη μεμαθηκώς;».
Ο Χριστός μας μίλησε τότε, μιλάει και σήμερα, ως Μεσσίας και Θεός· ήλεγξε την απιστία τους, διότι εκτός των άλλων θαυμάτων που είχε κάνει και αποδείκνυε την Θεότητά Του, προ ολίγων ημερών, είχε θεραπεύσει και τον παράλυτο της προβατικής κολυμβήθρας, θαύμα το οποίο επιβεβαίωνε την θεία Του καταγωγή. Αλλά, βλέπουμε δυστυχώς, την αμετανοησία και την σκληρότητα των Ιουδαίων, οι οποίοι επεχείρησαν να λιθοβολήσουν τον Χριστό. Γι’ αυτό και τους ελέγχει, προς μετάνοια και σωτηρία τους.
Μέσα από τα Ιερά Αναγνώσματα της ημέρας, βλέπουμε δύο πράγματα. Από την μία, την μεγάλη αχαριστία και ανυπακοή, που έδειξε ο Ισραηλιτικός λαός προς τον Θεό και από την άλλη διακρίνουμε την Μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού μας, μέσα από την άπειρη Σοφία Του.
Ο Θεός υπήρξε ο σωτήρας και ο ελευθερωτής των Εβραίων. Ενώ θα έπρεπε ο λαός αυτός να δείξει την πίστη και την ευγνωμοσύνη του προς τον Θεό, φανέρωσε την απιστία του και κάθε τόσο έδειχνε αχαριστία, που προκαλούσε την οργή του Θεού, όπως αναφέρει ο Προφήτης Μιχαίας: «Λαός μου, τι εποίησά σοι η τι ελύπησά σε; αποκρίθητί μοι».
Ας προσέχουμε και ας αποφεύγουμε και εμείς την αχαριστία προς τον Θεό. Τί δεν έδωσε στο καθένα μας ο Κύριος; Μας βάπτισε, κάνοντάς μας μέλη του Σώματός Του, μας μύρωσε, δωρίζοντάς μας τα χαρίσματα του Αγίου Του Πνεύματος, μας προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του εις άφεσιν αμαρτιών, μας υπόσχεται αιώνια ζωή στην Βασιλεία Του. Η αχαριστία, λοιπόν, είναι φοβερή αμαρτία, και εφ’ όσον δεν έρχεται η μετάνοια, τιμωρείται σκληρά από τον Θεό.
Διακρίνουμε, σήμερα όμως, και την Μεσσιανική ιδιότητα του Χριστού μας, μέσα από την Σοφία Του. Το Ανάγνωσμα των Παροιμιών της Παλαιάς Διαθήκης, είναι μία επίσημη και υψηλή πρόσκληση της Σοφίας του Θεού, δηλαδή, του Υιού του Θεού, του Σωτήρος Χριστού προς κάθε άνθρωπο, να πιστεύσει στον Θεό και ακολουθώντας Τον, μέσα από τις εντολές Του και τα Ιερά Μυστήρια, να γευθεί και να απολαύσει ο άνθρωπος, θεία και πνευματικά αγαθά. «Οι διψώντες, πορεύεσθε εφ ὕδωρ» (Ησ. 55, 1), προφητεύει ο Ησαΐας και ο Χριστός μας επαληθεύει αυτήν την προφητεία, λέγοντας: «εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω».
Μόνο όποιος βρίσκεται κοντά στον Θεό ξεδιψά από την πηγή πίνοντας το ύδωρ το ζων. Μόνο όποιος είναι ενωμένος με την ενυπόστατη Σοφία του Θεού και δείχνει αυτήν την πίστη και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, αυτός αντλεί και λαμβάνει την σωτηρία και αισθάνεται ανάπαυση στην ψυχή του, ειρήνη και χαρά.
