Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί την κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ από το 1972 για την ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Τα τρόφιμα που τρώμε, ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε και το κλίμα που καθιστά τον πλανήτη μας κατοικήσιμο, όλα προέρχονται από τη φύση. Είναι η φύση που μας στέλνει το μήνυμα: Για να φροντίζουμε τον εαυτό μας πρέπει να φροντίζουμε τη φύση. Σύμφωνα με προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών, τα επόμενα 30 έτη ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αυξηθεί κατά 2 δισεκατομμύρια και θα φτάσει τα 9,7 δισεκατομμύρια το 2050. Αυτή η αύξηση από μόνη της σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που καλλιεργούμε, παράγουμε και καταναλώνουμε τρόφιμα. Η παραγωγή τροφίμων θα πρέπει να αυξηθεί, με παράλληλη συνεκτίμηση της κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο παράγουμε επί του παρόντος τρόφιμα στη γη ασκεί ήδη εξαιρετικά μεγάλη πίεση σε αυτό τον πεπερασμένο πόρο.

Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την Καταπολέμηση της Απερήμωσης, έως και το 40% της γης του πλανήτη είναι υποβαθμισμένο, επηρεάζοντας άμεσα το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο αριθμός και η διάρκεια των ξηρασιών έχει αυξηθεί κατά 29% από το 2000 – χωρίς επείγουσα δράση, οι ξηρασίες μπορεί να επηρεάσουν πάνω από τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου πληθυσμού μέχρι το 2050.

Η αποκατάσταση της γης αποτελεί βασικό πυλώνα της Δεκαετίας των Ηνωμένων Εθνών για την Αποκατάσταση των Οικοσυστημάτων (2021-2030), μια έκκληση συσπείρωσης για την προστασία και την αναζωογόνηση των οικοσυστημάτων σε όλο τον κόσμο, η οποία είναι κρίσιμη για την επίτευξη των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Σε όλο τον κόσμο, τα οικοσυστήματα απειλούνται. Από τα δάση και τις ξηρές περιοχές μέχρι τις γεωργικές εκτάσεις και τις λίμνες, οι φυσικοί χώροι από τους οποίους εξαρτάται η ύπαρξη της ανθρωπότητας φτάνουν σε σημείο καμπής.

Στο Αγρίνιο, βρισκόμαστε σήμερα αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις.

Ο γεωφυσικός πλούτος και η έντονη εναλλαγή ανάγλυφου και κλιματικών τύπων αναδεικνύει τον διευρυμένο Δήμο Αγρινίου ως ένα τεράστιο «γεωπάρκο». Και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Όπως και άλλοτε έχουμε επισημάνει, το αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος μπορεί να αναλάβει την προστασία και την οικονομική υποστήριξη μιας ανάλογης πρωτοβουλίας, χρηματοδοτώντας την  κατασκευή και εγκατάσταση ενημερωτικών πινακίδων, τη δημιουργία θέσεων θέας, την αποκατάσταση και καθαρισμό των μονοπατιών, την εγκατάσταση έξυπνων συστημάτων πληροφορικής και διαδραστικών εφαρμογών στα Κέντρα Ενημέρωσης που θα δημιουργηθούν, καθώς και τη δημιουργία εκθέσεων.

Μια τέτοια ολιστική προσέγγιση θα επιλύσει μια σειρά από πρακτικού χαρακτήρα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η επαναλειτουργία του ΚΕΠΕΤΡΙ, θα διαμόρφωνε νέες συνθήκες σε ότι αφορά στον τρόπο που καλλιεργούμε, που παράγουμε και που καταναλώνουμε, θα δημιουργούσε πολυδιάστατο πλαίσιο βιώσιμης ανάπτυξης, ιδιαίτερα για τις ορεινές κοινότητες του Δήμου, που διαθέτουν όλες τις προδιαγραφές.

Ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Αγρίνιο – Πάμε Ψηλά», Κώστας Πιστιόλας, σημειώνει:

«Ο χρόνος έχει ήδη τελειώσει. Βρισκόμαστε σε κατάσταση κλιματικής κρίσης και αν θέλουμε να μην επιβεβαιωθούν τα όσα εφιαλτικά προβλέπουν οι επιστήμονες και οι διεθνείς οργανισμοί, με κορυφαίο τον ΟΗΕ, θα πρέπει να δράσουμε άμεσα.

Όλοι έχουμε ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Δεν αρκεί να δηλώνουμε ευαίσθητοι ή, ακόμη χειρότερα, να επενδύουμε πολιτικά πάνω στο περιβάλλον… Πρέπει και να το αποδεικνύουμε, με τη στάση ζωής μας. Και με τις επιλογές μας. Για το ότι μπήκε λουκέτο, για παράδειγμα, στο ΚΕΠΕΤΡΙ, υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες. Για το ότι περισσότερο από μια δεκαετία μετά ακόμη δεν λειτουργεί, επίσης. Για το ότι αφέθηκε η Τριχωνίδα και όχι μόνο αυτή βορρά σε αλλότρια προς τον τόπο συμφέροντα, ομοίως.

Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει περισσότερο να μας απασχολήσει, είναι το πως θα αντιμετωπίσουμε τα πιεστικά ζητήματα που προβάλλουν απειλητικά, με κυριότερα ίσως αυτά που άπτονται της ενέργειας και των τροφίμων. Ζούμε σε έναν τόπο που μπορεί κάλλιστα να αναδειχθεί σε παγκόσμιο πρότυπο βιώσιμης παραγωγής και κατανάλωσης, καθώς από την ίδια τη φύση του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, έχει όλες τις προϋποθέσεις για να το κάνει, διασφαλίζοντας ένα καθαρό και υγιές μέλλον για τους πολίτες.

Ο Δήμος Αγρινίου δεν έχει και δεν είχε ποτέ τέτοιο σχέδιο. Και όσοι επιχείρησαν να επενδύσουν στο περιβάλλον, εκτιμώντας ότι αυτό θα τους δώσει το πεδίο να ανελιχθούν, περιορίστηκαν μόνο σε άνευ περιεχομένου ρητορείες, που πλέον δεν συγκινούν. Και σε ρηχές “παρεμβάσεις”, που κανέναν δεν πείθουν.

Το φυσικό περιβάλλον είναι ο πραγματικός πλούτος για την περιοχή μας και το σημαντικότερο ίσως πλεονέκτημα του τόπου μας. Είναι η μεγάλη μας δύναμη. Ή θα μας πάει ψηλά ή θα μας πνίξει στα νερά του Αχελώου και της Τριχωνίδας…».